Barry: de scout
Bij velen is deze geboren Haarlemmer bekend om zijn geniale voetbalspel bij AZ en die ene interland in het Nederlands elftal. Een geniale ‘nummer 10’ zoals ze Barry in het voetbaljargon noemden. Hard werken, mooie passjes geven en prachtige goals maken. Daar stond hij om bekend. In de Alkmaarderhout genoot ik jarenlang van zijn spel. Tegenwoordig speurt hij de voetbalvelden af op zoek naar nieuw talent. Én zoekt hij in de zijstraatjes van Haarlem naar historische verhalen over onze stad. Zijn liefde voor de stad kent bijna geen grenzen. Zittend aan de Grote Markt en lopend door de stad spreek ik één van mijn jeugdidolen. “Mijn jeugd in Schalkwijk was de mooiste tijd van mijn leven.”
Barry, wat is je passie?
Scouten
Op dit moment ben ik scout voor AZ. Na mijn voetballoopbaan kwam de directeur voetbalzaken naar me toe en die wilde me sowieso voor de club behouden. Ik kon kiezen tussen jeugdtrainer en scout. Ik wilde geen jeugdtrainer worden. Als jeugdtrainer ben je van 8:00 uur tot 18:00 uur op de club. Het werken met kinderen vind ik wel echt geweldig, maar zo’n lange dag maken was me wat te gek. Bovendien heb ik zelf kinderen waar ik voor wil zorgen. Ik was als voetballer ook wel een beetje verwend. Je had best veel vrije tijd. Dat scoutingswerk is heerlijk. Je blijft onder de mensen komen en je bent buiten. Als ze me een kantoorbaan hadden gegeven had ik binnen de kortste keren aan een balk gehangen.
Op dit moment scout ik vanaf 16 jaar. Het is tegenwoordig niet meer zo dat je in je eentje een speler ontdekt. Er gaan meerdere scouts naar spelers kijken. Ik kijk graag naar Scandinaviërs. Die geven alles. Als ze het niet redden dan is het omdat ze niet voldoende talent hebben. Maar aan de instelling ligt het nooit. Van Braziliaanse hou ik niet zo. Die zijn teveel op een wedstrijd gericht. Dan kijk ik liever naar Chilenen en Argentijnen. Die hebben die echte passie Van een Atletico Madrid kan ik ook genieten. Er is een echte teamgeest en ze werken voor elkaar.
De meeste voetballers hebben tegenwoordig niet die echte instelling meer. Een slechte instelling vind ik onbegrijpelijk. Ik kijk bij een speler voornamelijk naar brutaliteit en naar hun instelling. Ze moeten wel wat kunnen en ook wat durven. Bij het huidige AZ geniet ik dan ook van Wout Weghorst en Joris van Overeem bijvoorbeeld.
Het mooiste van scouten vind ik dat je het met z’n allen doet. Het lekkerste is als je een speler oppikt voor een paar ton en later weer verkoopt voor een paar miljoen. Het mooiste voorbeeld is natuurlijk Vincent Janssen. Dat vind ik mooi, omdat hij ook een gun factor heeft. Die koop je dan voor 7 ton en verkoop je na één seizoen voor 22 miljoen. Ideaal vind ik het als spelers na 3 jaar voor een goed bedrag vertrekken. Dan is de doelstelling gehaald. Op dit moment zou dat bijvoorbeeld Alireza Jahanbakhsh kunnen zijn.
Ervaring en ouder worden
Je moet niet teveel druk leggen op jonge spelers. Het is best wat als je voor het eerst in de Kuip speelt. Je moet altijd door die eerste keer heen. Ik was zelf een publiekspeler en hield er wel van als er wat meer belangstelling is, maar dat geldt niet voor iedere speler. In een team heb je ook wel wat ervaren jongens nodig. In mijn tijd bij Roda had je bijvoorbeeld Johan de Kock en Raymond Atteveld. Daar kon je wel mee naar De Kuip afreizen. Bij jonge spelers kan het soms even duren voordat het kwartje valt. Dat ze net dat beetje zelfvertrouwen krijgen en dan die opstap maken.
Ik heb tot speelde tot mijn 36e. Maar nu doe ik bijna niks meer. Soms roepen ze wel eens van de tribune dat ik nog wel kan invallen. Dan zeg ik: “ik kan misschien alleen de laatste corner nog nemen.” Haha. Heel af en toe speel ik nog met oud AZ. Dat is ook niet alles. Dan neem ik mezelf voor om niet meer diep te gaan, maar als die bal gaat, dan ga je toch. Mijn enkel houdt dat eigenlijk niet meer. Ik mis nu ritme.
Je denkt dat je alles nog kan, maar dat is niet zo. Ik speelde laatst nog bij het afscheid van Huub Stevens in een vol Schalke stadion. Youri Mulder speelde ook nog mee en die wilde nog een mooie truc uithalen, maar dat ging natuurlijk allang niet meer. Dat is dan wel lachen. Soms mis ik wel die gezelligheid. Als je oud ben moet je jezelf ook niet uitsloven. Ik heb nu ook pijntjes en ben gevallen met de wintersport. Met voetballen kan ik hoogstens nog als laatste man spelen. Een beetje positioneel balletjes verdelen.
Af en toe word je ook wel een beetje moe van al dat voetbal. Dan kijk je vrijdag naar de Jupiler League, zaterdag en zondag naar de eredivisie en vervolgens scout je nog in Scandinavië en België. Dan is het doordeweeks ook wel eens lekker om door Haarlem te lopen.
Wat voel je bij Haarlem?
Ontdekkingstochten naar historie
(Begint meteen te glunderen, red.) Ik vind het echt een wereldstad. Ik ben blij dat ik hier voor de stad heb gespeeld. Nu ik wat ouder ben wil ik ook alles weten over de stad. Ik loop ook overal binnen. Vroeger liep er bijvoorbeeld een beek door de stad. Dat kan je in het stadhuis zien. Daar liep ik laatst ook zo naar binnen. Dat wilde ik aan mijn dochter laten zien. Mensen werden pissig, maar ik liep gewoon door. Vervolgens liep ik naar beneden met een zaklantaarn om die beek te vinden en toen was mijn dochter opeens achter gebleven. Die durfde niet meer. Al die moeite voor niets, haha.
Ook wil ik nog een keer de Sint Bavokerk helemaal beklimmen. Laatst dacht ik dat het helemaal geregeld was en bleken we in de verkeerde rondleiding te zitten, hahaha. Eigenlijk vind ik alles leuk wat ik nog niet gezien heb. Je hebt ook een zwembad aan het Spaarne. Daar ben ik laatst ook gewoon binnen gelopen. Niet dat er veel te zien was maar ik wilde gewoon weten wat er was. Ik ben nu 47 jaar en dan wil ik gewoon weten hoe het er uit ziet. De Koepel wil ik ook nog bezoeken voordat het verbouwd wordt. Laatst heb ik wel voor de deur gestaan, maar deed er niemand open, haha.
Ik denk dat het komt omdat ik ouder word. Dat ik meer wil weten. Laatst las ik over de Fokker Spin van Anthony Fokker. Die vloog rond de Sint Bavokerk. Dan pak ik de scooter naar het Kleverpark om te zien waar hij is opgestegen en vervolgens ga ik ook weer bij de kerk kijken. Bij huizen kijk ik ook altijd naar binnen. Ik ben benieuwd wat er is. Bij lege panden loop ik ook zo naar binnen. Of oude hotelpanden. Dat gevoel dat je daar staat en weet dat er zoveel gebeurd is. Dat vind ik mooi. Het verleden van een gebouw.
Vroeger
Ik ben geboren en getogen in Schalkwijk. Daar heb ik de mooiste tijd van mijn leven gehad. Er waren allerlei culturen, maar er was nooit narigheid. Ze zeggen wel eens dat de wereld verder is gekomen maar op dat gebied niet. Ik ging met alle culturen om en het was een toptijd. Ik heb zoveel gelachen met Surinaamse jongens. We waren altijd op straat. Lekker voetballen en kattenkwaad uithalen. Er waren weilanden, je kon slootje springen. Als het maar buiten was. De flat waar ik opgroeide is nu alleen helaas weg. De flat waar ik geboren ben niet. Ik rij er nu nog wel eens doorheen, maar dan voel ik niet zoveel meer.
Ik woon nu in Velserbroek, maar Haarlem voelt wel als thuis. Ik vind de Warmoesstraat ook echt prachtig. Dan zit ik bij Pieck en geniet ik van de schoonheid van die straat. Het is voor mij het hart van het centrum. Het is de perfecte straat. Ik heb 23 jaar in Haarlem gewoond. Ik ben toen van Haarlem naar Kerkrade gegaan. In het begin had ik de tranen in mijn ogen. Ik miste de zee. Alles. We zijn hier in Haarlem enorm verwend. Je bent zo op het strand en in Amsterdam. Vroeger ging ik met vriendjes op de scooter naar Zandvoort. Heerlijk. Lekker met mijn luchtbedje op zee liggen. Of uren in de zee met vrienden een bal over staan koppen. Fantastisch.
Eigenlijk vind ik alles aan Haarlem heel goed op dit moment. Het zit enorm in de lift. Er komen nieuwe hotels en horeca. Het is hier nu geweldig en mensen zijn positief. Vroeger werd er nog wat meer gezeurd.
Hoe zie je de toekomst?
Dan wil ik misschien wel wonen in de Warmoesstraat. Maar mijn kinderen zijn nu 18 en 19 en ik heb twee stiefzoons. Ze zijn gelukkig thuis en ik ben gelukkig dat ze er zijn. Ze mogen van mij zolang blijven als ze willen. Ik vind het hartstikke leuk. Op dit moment heb ik geen specifieke ambities… Hoogstens met AZ doorgroeien. Nog een keer kampioen worden. Het kan wel. Daar ben ik van overtuigd.
Barry: de scout
Bij velen is deze geboren Haarlemmer bekend om zijn geniale voetbalspel bij AZ en die ene interland in het Nederlands elftal. Een geniale ‘nummer 10’ zoals ze Barry in het voetbaljargon noemden. Hard werken, mooie passjes geven en prachtige goals maken. Daar stond hij om bekend. In de Alkmaarderhout genoot ik jarenlang van zijn spel. Tegenwoordig speurt hij de voetbalvelden af op zoek naar nieuw talent. Én zoekt hij in de zijstraatjes van Haarlem naar historische verhalen over onze stad. Zijn liefde voor de stad kent bijna geen grenzen. Zittend aan de Grote Markt en lopend door de stad spreek ik één van mijn jeugdidolen. “Mijn jeugd in Schalkwijk was de mooiste tijd van mijn leven.”
Barry, wat is je passie?
Scouten
Op dit moment ben ik scout voor AZ. Na mijn voetballoopbaan kwam de directeur voetbalzaken naar me toe en die wilde me sowieso voor de club behouden. Ik kon kiezen tussen jeugdtrainer en scout. Ik wilde geen jeugdtrainer worden. Als jeugdtrainer ben je van 8:00 uur tot 18:00 uur op de club. Het werken met kinderen vind ik wel echt geweldig, maar zo’n lange dag maken was me wat te gek. Bovendien heb ik zelf kinderen waar ik voor wil zorgen. Ik was als voetballer ook wel een beetje verwend. Je had best veel vrije tijd. Dat scoutingswerk is heerlijk. Je blijft onder de mensen komen en je bent buiten. Als ze me een kantoorbaan hadden gegeven had ik binnen de kortste keren aan een balk gehangen.
Op dit moment scout ik vanaf 16 jaar. Het is tegenwoordig niet meer zo dat je in je eentje een speler ontdekt. Er gaan meerdere scouts naar spelers kijken. Ik kijk graag naar Scandinaviërs. Die geven alles. Als ze het niet redden dan is het omdat ze niet voldoende talent hebben. Maar aan de instelling ligt het nooit. Van Braziliaanse hou ik niet zo. Die zijn teveel op een wedstrijd gericht. Dan kijk ik liever naar Chilenen en Argentijnen. Die hebben die echte passie Van een Atletico Madrid kan ik ook genieten. Er is een echte teamgeest en ze werken voor elkaar.
De meeste voetballers hebben tegenwoordig niet die echte instelling meer. Een slechte instelling vind ik onbegrijpelijk. Ik kijk bij een speler voornamelijk naar brutaliteit en naar hun instelling. Ze moeten wel wat kunnen en ook wat durven. Bij het huidige AZ geniet ik dan ook van Wout Weghorst en Joris van Overeem bijvoorbeeld.
Het mooiste van scouten vind ik dat je het met z’n allen doet. Het lekkerste is als je een speler oppikt voor een paar ton en later weer verkoopt voor een paar miljoen. Het mooiste voorbeeld is natuurlijk Vincent Janssen. Dat vind ik mooi, omdat hij ook een gun factor heeft. Die koop je dan voor 7 ton en verkoop je na één seizoen voor 22 miljoen. Ideaal vind ik het als spelers na 3 jaar voor een goed bedrag vertrekken. Dan is de doelstelling gehaald. Op dit moment zou dat bijvoorbeeld Alireza Jahanbakhsh kunnen zijn.
Ervaring en ouder worden
Je moet niet teveel druk leggen op jonge spelers. Het is best wat als je voor het eerst in de Kuip speelt. Je moet altijd door die eerste keer heen. Ik was zelf een publiekspeler en hield er wel van als er wat meer belangstelling is, maar dat geldt niet voor iedere speler. In een team heb je ook wel wat ervaren jongens nodig. In mijn tijd bij Roda had je bijvoorbeeld Johan de Kock en Raymond Atteveld. Daar kon je wel mee naar De Kuip afreizen. Bij jonge spelers kan het soms even duren voordat het kwartje valt. Dat ze net dat beetje zelfvertrouwen krijgen en dan die opstap maken.
Ik heb tot speelde tot mijn 36e. Maar nu doe ik bijna niks meer. Soms roepen ze wel eens van de tribune dat ik nog wel kan invallen. Dan zeg ik: “ik kan misschien alleen de laatste corner nog nemen.” Haha. Heel af en toe speel ik nog met oud AZ. Dat is ook niet alles. Dan neem ik mezelf voor om niet meer diep te gaan, maar als die bal gaat, dan ga je toch. Mijn enkel houdt dat eigenlijk niet meer. Ik mis nu ritme.
Je denkt dat je alles nog kan, maar dat is niet zo. Ik speelde laatst nog bij het afscheid van Huub Stevens in een vol Schalke stadion. Youri Mulder speelde ook nog mee en die wilde nog een mooie truc uithalen, maar dat ging natuurlijk allang niet meer. Dat is dan wel lachen. Soms mis ik wel die gezelligheid. Als je oud ben moet je jezelf ook niet uitsloven. Ik heb nu ook pijntjes en ben gevallen met de wintersport. Met voetballen kan ik hoogstens nog als laatste man spelen. Een beetje positioneel balletjes verdelen.
Af en toe word je ook wel een beetje moe van al dat voetbal. Dan kijk je vrijdag naar de Jupiler League, zaterdag en zondag naar de eredivisie en vervolgens scout je nog in Scandinavië en België. Dan is het doordeweeks ook wel eens lekker om door Haarlem te lopen.
Wat voel je bij Haarlem?
Ontdekkingstochten naar historie
(Begint meteen te glunderen, red.) Ik vind het echt een wereldstad. Ik ben blij dat ik hier voor de stad heb gespeeld. Nu ik wat ouder ben wil ik ook alles weten over de stad. Ik loop ook overal binnen. Vroeger liep er bijvoorbeeld een beek door de stad. Dat kan je in het stadhuis zien. Daar liep ik laatst ook zo naar binnen. Dat wilde ik aan mijn dochter laten zien. Mensen werden pissig, maar ik liep gewoon door. Vervolgens liep ik naar beneden met een zaklantaarn om die beek te vinden en toen was mijn dochter opeens achter gebleven. Die durfde niet meer. Al die moeite voor niets, haha.
Ook wil ik nog een keer de Sint Bavokerk helemaal beklimmen. Laatst dacht ik dat het helemaal geregeld was en bleken we in de verkeerde rondleiding te zitten, hahaha. Eigenlijk vind ik alles leuk wat ik nog niet gezien heb. Je hebt ook een zwembad aan het Spaarne. Daar ben ik laatst ook gewoon binnen gelopen. Niet dat er veel te zien was maar ik wilde gewoon weten wat er was. Ik ben nu 47 jaar en dan wil ik gewoon weten hoe het er uit ziet. De Koepel wil ik ook nog bezoeken voordat het verbouwd wordt. Laatst heb ik wel voor de deur gestaan, maar deed er niemand open, haha.
Ik denk dat het komt omdat ik ouder word. Dat ik meer wil weten. Laatst las ik over de Fokker Spin van Anthony Fokker. Die vloog rond de Sint Bavokerk. Dan pak ik de scooter naar het Kleverpark om te zien waar hij is opgestegen en vervolgens ga ik ook weer bij de kerk kijken. Bij huizen kijk ik ook altijd naar binnen. Ik ben benieuwd wat er is. Bij lege panden loop ik ook zo naar binnen. Of oude hotelpanden. Dat gevoel dat je daar staat en weet dat er zoveel gebeurd is. Dat vind ik mooi. Het verleden van een gebouw.
Vroeger
Ik ben geboren en getogen in Schalkwijk. Daar heb ik de mooiste tijd van mijn leven gehad. Er waren allerlei culturen, maar er was nooit narigheid. Ze zeggen wel eens dat de wereld verder is gekomen maar op dat gebied niet. Ik ging met alle culturen om en het was een toptijd. Ik heb zoveel gelachen met Surinaamse jongens. We waren altijd op straat. Lekker voetballen en kattenkwaad uithalen. Er waren weilanden, je kon slootje springen. Als het maar buiten was. De flat waar ik opgroeide is nu alleen helaas weg. De flat waar ik geboren ben niet. Ik rij er nu nog wel eens doorheen, maar dan voel ik niet zoveel meer.
Ik woon nu in Velserbroek, maar Haarlem voelt wel als thuis. Ik vind de Warmoesstraat ook echt prachtig. Dan zit ik bij Pieck en geniet ik van de schoonheid van die straat. Het is voor mij het hart van het centrum. Het is de perfecte straat. Ik heb 23 jaar in Haarlem gewoond. Ik ben toen van Haarlem naar Kerkrade gegaan. In het begin had ik de tranen in mijn ogen. Ik miste de zee. Alles. We zijn hier in Haarlem enorm verwend. Je bent zo op het strand en in Amsterdam. Vroeger ging ik met vriendjes op de scooter naar Zandvoort. Heerlijk. Lekker met mijn luchtbedje op zee liggen. Of uren in de zee met vrienden een bal over staan koppen. Fantastisch.
Eigenlijk vind ik alles aan Haarlem heel goed op dit moment. Het zit enorm in de lift. Er komen nieuwe hotels en horeca. Het is hier nu geweldig en mensen zijn positief. Vroeger werd er nog wat meer gezeurd.
Hoe zie je de toekomst?
Dan wil ik misschien wel wonen in de Warmoesstraat. Maar mijn kinderen zijn nu 18 en 19 en ik heb twee stiefzoons. Ze zijn gelukkig thuis en ik ben gelukkig dat ze er zijn. Ze mogen van mij zolang blijven als ze willen. Ik vind het hartstikke leuk. Op dit moment heb ik geen specifieke ambities… Hoogstens met AZ doorgroeien. Nog een keer kampioen worden. Het kan wel. Daar ben ik van overtuigd.
