Luca: de Haarlemse Italiaan
Er is ook – Italiaanse - gastvrijheid in Haarlem te vinden! Via de plaatselijke voetbalvereniging Geel Wit ken ik Luca. Een begaafde doch wat flegmatieke rechtspoot. In het mooi verbouwde historische restaurant ‘Ristorante Luca’ (eigendom van zijn vader) bij de Amsterdamse Poort at ik de lekkerste chateaubriand die ik ooit voorgeschoteld heb gekregen. Terwijl we uitgebreid tafelden sprak hij openhartig over zijn passies; modemerk Cavallaro, AZ, voetbal en Haarlem. En waarom hij, ondanks dat hij in Nederland geboren is, zich uiteindelijk toch ook Italiaan voelt.
Luca, wat is je passie?
Op dit moment ben ik erg druk met Cavallaro. Een echt Nederlands merk, maar - net als ik - met Italiaanse roots. Sinds kort mogen we de selectie van de Engelse voetbalclub Arsenal uit Londen kleden. Dat levert veel bekendheid op.
Het is wel een mooi verhaal hoe ze bij ons zijn gekomen. Arsenal heeft alle kledingsponsors van de top 5 van de grote voetbalcompetities in kaart gebracht. Wij sponsorden AZ en zo kwamen wij in beeld. De spelers hebben op onze website gekeken en vonden onze kleding mooi. Vervolgens mochten we een pitch komen doen. We waren een kleine onderneming en konden geen grote bedragen betalen. We konden wel, als kleine onderneming, een goede persoonlijke service bieden. Dat haalde hen over. Sinds deze zomer is Cavallaro Napoli dus ‘official formal wear partner’ van Arsenal. Iets om trots op te zijn.
Het is een prachtige ontwikkeling die het merk doormaakt. Acht jaar geleden sponsorden we nog het Haarlemse Alliance en later de Koninklijke HFC. Daarna kwamen we via een connectie bij AZ. Dat heeft een hele positieve uitwerking gehad. Niemand heeft een hekel aan AZ. Als ik in het zuiden van Nederland kom herkennen ze ons van tv. De trainer van AZ, John van den Brom, komt elke maand bij ons langs en wij kleden hem dan aan zodat hij elke wedstrijd iets anders aan heeft.
AZ is een leuke en gezellige club. Vroeger was ik altijd voor Ajax, maar nu ik achter de schermen bij AZ kijk word ik ook fan van AZ. Ze geven ook relatief kleine bedrijven een kans om mee te ontwikkelen. Dat is leuk om te zien.
Wat is je gevoel bij Haarlem?
Ik woon al mijn hele leven in Haarlem. De eerste 25 jaar van mijn leven woonde ik aan het Wilsonsplein. Daarna ben ik in de buurt van Geel Wit in een studentenwoning gaan wonen. En nu woon ik in de Gierstraat.
Haarlem vind ik geweldig. Ik heb ook nooit de behoefte gehad om te verhuizen. In Haarlem is eigenlijk alles goed. Je hebt de dynamiek van een stad, maar je kan ook anoniem zijn. Bovendien is hier mijn clubje Geel Wit.
In dit restaurant – Ristorante Luca - werk ik al sinds mijn dertiende. En tot mijn 22ste werkte ik bij ‘Luca en Lucas’. Dat was een restaurant waar nu ‘Bon Vivant’ gevestigd is en voorheen ‘Seymour’ gevestigd was. Tegenwoordig maak ik nog flyers en menu’s voor Ristorante Luca. Ik vond en vind werken in de horeca fantastisch, maar de tijden zijn waardeloos.
Dit restaurant is nu mooi, maar heeft ook een prachtige historie. Zo waren wij de eersten die pizza’s in Haarlem bezorgden. Dat was rond 1987. Dertig jaar geleden. Het was zulk slecht weer en mijn vader zag op tv, in een Amerikaanse serie, dat een pizza bezorgd werd. Hij dacht: “dat moet ik ook doen.” Hij zette een advertentie in de krant en ging met een busje van de PTT pizza’s bezorgen. Op een dag verkocht hij voor 1700 (!) gulden aan pizza’s. Dat vertelde hij in een interview met de krant. En toen ging opeens iedereen het doen... Dat was niet zo handig, hahaha.
Tegenwoordig is er het internet. We maken gebruik van Deliveroo. Dan heb je geen omkijken naar de bezorging. Op Tripadvisor staan we op nummer 1 in de categorie ‘Italiaanse restaurants.’ Toeristen weten ons dus ook te vinden. Daarnaast bezoeken toeristen de Amsterdamse poort en dan lopen ze zo tegen ons terras aan. Bovendien hebben we ook gewoon een hele goede naam in de buurt en hebben we trouwe klanten.
Ik voel me een echte Haarlemmer. Maar ik ben daarnaast ook Italiaan. In Italië ben ik een Haarlemmer, maar in Haarlem ben ik een Italiaan. Ik heb alleen een Italiaans paspoort en ik zie ook geen voordeel om een Nederlands paspoort aan te vragen. Dat kost me bovendien 600 euro. Nu moet ik eens in de tien jaar naar Den Haag voor mijn Italiaanse paspoort.
In mijn jeugd groeide ik op met Rai Uno. Ergens begrijp ik die Turkse en Marokkaanse jongens ook wel. Dat je twee nationaliteiten voelt. Uit de Italiaanse cultuur neem ik mee dat ik echt van gezelligheid hou. Het goed zijn voor familie en vrienden. Die gastvrijheid bieden. Dat hoort bij mij vind ik.
(Na afloop bleek het voor auteur dezes onmogelijk om zelfs maar een deel van de rekening te betalen. De vader van Luca stond er op dat hij betaalde. Prachtig, red.)
Hoe kijk je naar de toekomst?
Waarschijnlijk blijf ik altijd wel in Nederland en Haarlem wonen. Italië is een leuk land om op vakantie te gaan, maar de lonen zijn zo laag en het is niet goed georganiseerd. Zuid – Europa is echt een andere wereld. De euro is ook desastreus voor die landen. Nederland is geweldig. Mensen klagen over de files, maar dat is juist een teken dat het goed gaat! Ik was laatst in Portugal en daar zag je niemand op de weg.
Doordat Cavallaro een enorm groeiend bedrijf is, heb ik hiervoor komende periode weer genoeg projecten en uitdagingen waar ik erg naar uit kijk. Daarnaast wil ik wellicht nog voetbaltrainer of voorzitter van Geel Wit worden. Maar dat komt wel als ik rond de 40 ben, haha.
Luca: de Haarlemse Italiaan
Er is ook – Italiaanse - gastvrijheid in Haarlem te vinden! Via de plaatselijke voetbalvereniging Geel Wit ken ik Luca. Een begaafde doch wat flegmatieke rechtspoot. In het mooi verbouwde historische restaurant ‘Ristorante Luca’ (eigendom van zijn vader) bij de Amsterdamse Poort at ik de lekkerste chateaubriand die ik ooit voorgeschoteld heb gekregen. Terwijl we uitgebreid tafelden sprak hij openhartig over zijn passies; modemerk Cavallaro, AZ, voetbal en Haarlem. En waarom hij, ondanks dat hij in Nederland geboren is, zich uiteindelijk toch ook Italiaan voelt.
Luca, wat is je passie?
Op dit moment ben ik erg druk met Cavallaro. Een echt Nederlands merk, maar - net als ik - met Italiaanse roots. Sinds kort mogen we de selectie van de Engelse voetbalclub Arsenal uit Londen kleden. Dat levert veel bekendheid op.
Het is wel een mooi verhaal hoe ze bij ons zijn gekomen. Arsenal heeft alle kledingsponsors van de top 5 van de grote voetbalcompetities in kaart gebracht. Wij sponsorden AZ en zo kwamen wij in beeld. De spelers hebben op onze website gekeken en vonden onze kleding mooi. Vervolgens mochten we een pitch komen doen. We waren een kleine onderneming en konden geen grote bedragen betalen. We konden wel, als kleine onderneming, een goede persoonlijke service bieden. Dat haalde hen over. Sinds deze zomer is Cavallaro Napoli dus ‘official formal wear partner’ van Arsenal. Iets om trots op te zijn.
Het is een prachtige ontwikkeling die het merk doormaakt. Acht jaar geleden sponsorden we nog het Haarlemse Alliance en later de Koninklijke HFC. Daarna kwamen we via een connectie bij AZ. Dat heeft een hele positieve uitwerking gehad. Niemand heeft een hekel aan AZ. Als ik in het zuiden van Nederland kom herkennen ze ons van tv. De trainer van AZ, John van den Brom, komt elke maand bij ons langs en wij kleden hem dan aan zodat hij elke wedstrijd iets anders aan heeft.
AZ is een leuke en gezellige club. Vroeger was ik altijd voor Ajax, maar nu ik achter de schermen bij AZ kijk word ik ook fan van AZ. Ze geven ook relatief kleine bedrijven een kans om mee te ontwikkelen. Dat is leuk om te zien.
Wat is je gevoel bij Haarlem?
Ik woon al mijn hele leven in Haarlem. De eerste 25 jaar van mijn leven woonde ik aan het Wilsonsplein. Daarna ben ik in de buurt van Geel Wit in een studentenwoning gaan wonen. En nu woon ik in de Gierstraat.
Haarlem vind ik geweldig. Ik heb ook nooit de behoefte gehad om te verhuizen. In Haarlem is eigenlijk alles goed. Je hebt de dynamiek van een stad, maar je kan ook anoniem zijn. Bovendien is hier mijn clubje Geel Wit.
In dit restaurant – Ristorante Luca - werk ik al sinds mijn dertiende. En tot mijn 22ste werkte ik bij ‘Luca en Lucas’. Dat was een restaurant waar nu ‘Bon Vivant’ gevestigd is en voorheen ‘Seymour’ gevestigd was. Tegenwoordig maak ik nog flyers en menu’s voor Ristorante Luca. Ik vond en vind werken in de horeca fantastisch, maar de tijden zijn waardeloos.
Dit restaurant is nu mooi, maar heeft ook een prachtige historie. Zo waren wij de eersten die pizza’s in Haarlem bezorgden. Dat was rond 1987. Dertig jaar geleden. Het was zulk slecht weer en mijn vader zag op tv, in een Amerikaanse serie, dat een pizza bezorgd werd. Hij dacht: “dat moet ik ook doen.” Hij zette een advertentie in de krant en ging met een busje van de PTT pizza’s bezorgen. Op een dag verkocht hij voor 1700 (!) gulden aan pizza’s. Dat vertelde hij in een interview met de krant. En toen ging opeens iedereen het doen... Dat was niet zo handig, hahaha.
Tegenwoordig is er het internet. We maken gebruik van Deliveroo. Dan heb je geen omkijken naar de bezorging. Op Tripadvisor staan we op nummer 1 in de categorie ‘Italiaanse restaurants.’ Toeristen weten ons dus ook te vinden. Daarnaast bezoeken toeristen de Amsterdamse poort en dan lopen ze zo tegen ons terras aan. Bovendien hebben we ook gewoon een hele goede naam in de buurt en hebben we trouwe klanten.
Ik voel me een echte Haarlemmer. Maar ik ben daarnaast ook Italiaan. In Italië ben ik een Haarlemmer, maar in Haarlem ben ik een Italiaan. Ik heb alleen een Italiaans paspoort en ik zie ook geen voordeel om een Nederlands paspoort aan te vragen. Dat kost me bovendien 600 euro. Nu moet ik eens in de tien jaar naar Den Haag voor mijn Italiaanse paspoort.
In mijn jeugd groeide ik op met Rai Uno. Ergens begrijp ik die Turkse en Marokkaanse jongens ook wel. Dat je twee nationaliteiten voelt. Uit de Italiaanse cultuur neem ik mee dat ik echt van gezelligheid hou. Het goed zijn voor familie en vrienden. Die gastvrijheid bieden. Dat hoort bij mij vind ik.
(Na afloop bleek het voor auteur dezes onmogelijk om zelfs maar een deel van de rekening te betalen. De vader van Luca stond er op dat hij betaalde. Prachtig, red.)
Hoe kijk je naar de toekomst?
Waarschijnlijk blijf ik altijd wel in Nederland en Haarlem wonen. Italië is een leuk land om op vakantie te gaan, maar de lonen zijn zo laag en het is niet goed georganiseerd. Zuid – Europa is echt een andere wereld. De euro is ook desastreus voor die landen. Nederland is geweldig. Mensen klagen over de files, maar dat is juist een teken dat het goed gaat! Ik was laatst in Portugal en daar zag je niemand op de weg.
Doordat Cavallaro een enorm groeiend bedrijf is, heb ik hiervoor komende periode weer genoeg projecten en uitdagingen waar ik erg naar uit kijk. Daarnaast wil ik wellicht nog voetbaltrainer of voorzitter van Geel Wit worden. Maar dat komt wel als ik rond de 40 ben, haha.
